Share on Facebook

बाहेर सुखाचा पाऊस कोसळत असताना,
मी मात्र एकटाच उभा होतो आडोशाला आपल्याच कोषात..

त्याच वाटेने जाणाऱ्या दुःखाने हाक मारली मला,
आणि घेतलं आपल्यासोबत एकटेपणाच्या छत्रीत;.
घेत काळजी मी भिजणार नाही याची .

एका वळणावर आली अचानक तुझ्या सोबतीची झुळूक;
उडून गेली अलगद एकटेपणाची छत्री वाऱ्यावर;
आला नात्याला सुवास मृद्गंधाचा..

आता भिजत चाललो आहोत दोघेही
दूर मनाच्या क्षितिजावर दिसणाऱ्या समाधानाच्या इंद्रधनूच्या दिशेने.

बाहेरचा पाऊस थांबलाय कधीच;
आणि अंतरात सुरु आहे रिमझिम... रिमझिम...!

- अभिजीत दाते