बेफिकीर

आजही नाहीच त्या दारात रांगोळी
आजही येतील ओठी खिन्नश्या ओळी

रोग अस्ताव्यस्त होण्याचा बरा झाला
बांध आता जीवना तू आपली मोळी


सांजवेळी गाठला मुक्काम पक्ष्यांनी
भिरभिरत आहे तरीही एक पाकोळी

त्याच आवेगात घेतो भेट कवितेची
धावती पोरे जशी सुट्टीत आजोळी

तू इथे येऊन गेल्याचे म्हणाली ती
आजरा घनसाळ गंधाची तुझी चोळी

आरसा पाहून खात्री वाटते थोडी
राहिली आहेत काही माणसे भोळी

वाचवा सूर्योदयापासून ही पृथ्वी
रोज रात्री हिंडतो मी देत आरोळी

भोवतालाचा सुखाशी राबता नसतो
तडफडत पाण्यातही असतेच मासोळी

फेकली फाडून सारी प्रेमपत्रे पण
ठेवली आहे तिने ती एक चारोळी

'बेफिकिर' झालेत मोसम माणसांपेक्षा
यायची यंदा दिवाळीऐवजी होळी

-'बेफिकीर'!