सोडतांना प्राण त्‍यांना मी कुठे बोलावले ?
खातरी झाली न त्‍यांची .. ते घरी डोकावले !

हा कसा झिम्‍मा विजांशी ओठ माझे खेळती
कोणते आकाश माझ्या अंतरी पान्‍हावले ?

ऐकली आजन्‍म त्‍यांची मी शिळी रामायणे
(शेवटी मी बोललो अन् ते किती रागावले!)

मी न स्‍वप्‍नांचे कधीही मान्‍य केले मागणे
दु:ख माझे एकट्याचे मी कधी लाडावले ?

जीवना रे, एकदाही मी न टाहो फोडला
पाहणा-यांचेच डोळे शेवटी पाणावले !

वेचण्‍या जेव्‍हा निघालो माणसांची आसवे
माझियामागे भिकारी शब्‍द सारे धावले !

वार झेलायास केली मी खुली छाती जरी
नेमके पाठीस माझ्या चावणारे चावले !

- सुरेश भट