कोरड्या डोळयात माझ्या गोठले पाणी कसे
चालताना पाय माझे थांबले कसे

काल कोठे काय झाले सांगतो आता मला
मात्र मी आता न वारा टेकतो भिंतीस मी

दीप विझलेले किती मी पाहिले अन गप्प झालो
तेवणार्‍यांच्या कुशीतिल मीच आता एक झालो

लावली मी ही दिव्याची तीट अंधारा आता
काजळीचा लोट येता मी अचानक दूर झालो

आपल्या येण्याची जाणीव आम्हाला प्रतिक्रियांद्वारे करून द्या. आपली प्रतिक्रिया इथे जरूर नोंदवा.

अपडेट्स मिळवण्यासाठी ह्या URL वर टिचकी मारा किंवा हा URL वरील URL bar मध्ये paste करा - http://feedburner.google.com/fb/a/mailverify?uri=wordpress/fQXr

काय हे चुकले दिवे की सैल झाली वात ही
मी प्रकाशाच्या आशेने थांबलो नाही कधी

मी न केली आरती वा मी न केला उत्सव
मात्र तबकाच्या तळाशी काजळीचा थर झालो

हे दिवे जातात आता चौघड्याच्या मागुती
बंद दारातून पडघम येतसे कानावरी

मी कधी माळेत त्यांच्या गुंफले नाही स्वतःला
ओवले माझे मला मी झाकलेला हार झालो

- वाटेवरच्या कविता, अशोक नायगांवकर

अपडेट्स मिळवण्यासाठी हा URL वरील URL bar मध्ये paste करा http://feedburner.google.com/fb/a/mailverify?uri=wordpress/fQXr