कसा चंद्र! कसं वय !
कसा चंद्र! कसं वय !
कशी तुझी चांदण सय !
कसा निघेल इथुन पाय ?
वेड लागेल नाहीतर काय !
अंगामध्ये भिनत्येय वीज !
नाही जाग,नाही नीज !
दंव पडतंय शब्दांवर,
धुकं येतंय अर्थावर !
कसा निघेल इथुन पाय ?
वेड लागेल नाहीतर काय !
उभा आहे मस्त खुशाल !
अंगावर थंडीची शाल !
गुलाब तिच्या गालांवर,
काटा माझ्या अंगावर !
कसा निघेल इथुन पाय ?
वेड लागेल नाहीतर काय !
कशी मजा झाल्येय आज
शांततेची सुद्धा गाज !
फुटतंय सरं आतल्याआत !
जंतरमंतर झाल्येय रात !!
कसा निघेल इथुन पाय?
वेड लागेल नाहीतर काय !
कशी झुळूक हलकीशी...!
कशी हवा सलगीची...!
कसा गंध वार्यावर !
राहील मन थार्यावर ?!
कसा निघेल इथुन पाय?
वेड लागेल नाहीतर काय !
रात्र बोलत्येय तार्याशी;
पहाट उभी दाराशी !
गूज आलंय ओठांशी
पण बोलावं तरी कोणाशी...?
कसा निघेल इथुन पाय ?
वेड लागेल नाहीतर काय !
चंद्र असा झरझरतोय...
अबोलाही दरवळतोय...
मला आलाय अर्थ नवा;
तिला ऐकु जायला हवा !!
कसा निघेल इथुन पाय ?
वेड लागेल नाहीतर काय !

- नेणिवेची अक्षरे, संदीप खरे